Dopiero po uzyskaniu autonomii Galicji zjawia się pierwsza szkoła w Rzędzianowicach. Początkowo jednoklasowa z jednym nauczycielem, uczącym w wynajętym u chłopa lokalu. W roku 1909 Rada Szkolna Krajowa zgodziła sie na ustanowienie posady osobnego nauczyciela religii rzymsko-katolickiej w jednoklasowej Szkole Ludowej w Rzędzianowicach, który miał uczyć trzy godziny tygodniowo. 
Na początku XX stulecia postawiono budynek murowany, typowy dla tych czasów. Szkoła miała już dwie własne klasy, jedną większą, oraz drugą mniejszą. W budynku było również mieszkanie kierownika szkoły, składające się z kuchni i trzech pokoi. Z dawnej szkółki ludowej z okresu międzywojennego, nowa szkoła w Rzędzianowicach została przekształcona na Szkołę Podstawową II stopnia. Uczono w niej dzieci od klasy pierwszej do szóstej. Ponieważ dla tylu klas brakowało jednej sali, dlatego jedna klasa uczyła się w pokoju dzierżawionym w przestronniejszym domu jednego z sąsiadów. Przez kilka lat klasa taka mieściła się w domu Wojciecha Bieniasa /około 100m od szkoły/.
W 1936 r. p. Józef Nowak, ówczesny kierownik szkoły uzyskał fundusz z Towarzystwa Popierania Budowy Szkół Publicznych i dobudowano trzecia salę nazwaną popularnie „Przybudówką”.
Po II wojnie światowej wybudowano nowa szkołę piętrową w pobliżu starej szkoły. Budynek zaś starej szkoły został przekształcony na dom gromadzki służący na różna zebrania i rozrywki kulturalne. Dokładna dzieje szkoły trudno odtworzyć, ponieważ kronika i kilka skrzyń archiwalnych zostało zniszczone podczas II wojny światowej. Wówczas to z powodu bliskości frontu władze wojskowe radzieckie nakazały wysiedlenie wsi położonych na lewym brzegu rzeki Wisłoki. Skrzynie z dokumentami szkolnymi pozostały w żelaznych skrzyniach na szkolnym strychu. Po powrocie z wysiedlenia odnaleziono skrzynie rozbite a dokumenty spalone.

Wycieczka szkolna do Zakopanego - kwiecień 1970r.